E-RANDKOWANIE

Zawsze wydawało mi się, że portale randkowe są dla desperatów… No bo jak to, ze nie można znaleźć tej właściwej osoby w realnym świecie?  No chyba musiałoby być ze mną cos nie tak, myślałam. Ale jednak czas i doświadczenie weryfikują wszelkie opinie. Oj jak dobrze!

Ostatnio przeczytałam, że portale randkowe w Danii stają się centrum styczniowego zainteresowania dla tych, którzy chcą znaleźć partnera. Ilość zakładanych profilów w styczniu jest wielokrotnie wyższa niż w innych miesiącach, dodatkowo kampanie reklamowe portali randkowych również robią swoje. Wiadomo, nowy rok zwykle łączy się z nowymi planami, postanowieniami i marzeniami. Marzeniami o poznaniu drugiego człowieka, z którym chce się być i spędzać czas. Może nie ma czasu na wychodzenie po pracy do miasta, może wszyscy znajomi maja już partnerów i rodziny, może jest za dużo pracy, może cos jeszcze zupełnie innego. To w znacznym stopniu wpływa na nasze możliwości poznania potencjalnego partnera w realnym świecie. Wiec co można zrobić? Konkretniej, co zrobiłam ja? A właśnie w spokojny wieczór, z kubkiem herbaty w reku (ok, trochę naciągam fakty...to była lampka wina), usiadłam przy komputerze i założyłam mój profil randkowy. Miałam czas na to, żeby w piątkowy wieczór, gdzieś pomiędzy 21-22, napisać kilka słów o sobie, czego oczekuje i lubię, a czego nie. Plus fotka i poszło! I uświadomiłam sobie, ze skoro ja to zrobiłam, to może ‘po drugiej stronie’ są osoby,  niekoniecznie socjopaci i desperaci, które robią to samo. Koleżanki mówią, ze znalezienie normalnego i wolnego faceta jest nierealne, plus teza: wszyscy fajni faceci są już zajęci itd, itd, itd…Z braku wiary w te mądrości ludowe, założyłam mój profil. No i rzecz jasna, również z chęci poznania tej właściwej osoby. No dobrze… nie było to w styczniu, tylko w lipcu. Ale chodzi o motywacje, chęć zrobienia rzeczy ’inaczej’ . W domu super córcia, wychodzić za często już mi się przestało chcieć. Poza tym, w smugach dymów barowych raczej nie chce mi się już przesiadywać; jakoś tak od roku  A konkluzja? Pokierowała mnie w stronę mojego profilu ze zdjęciem i kilkoma informacjami o mnie. Doceniam, ale nie przeceniam efektów komunikacji werbalnej. W końcu chodzi tez przecież o te niewerbalna. Wiec najlepiej spotkać się wcześnie, aby mieć pełniejszy obraz, nie tylko e-obraz, z kim mam do czynienia, pomyślałam sobie. E- komunikacja daje możliwość rozpoczęcia czegoś, ale kontynuacje wolałam przenieść jak najszybciej do sfery ‘face to face’. Dokładnie w celu uniknięcia psychopatów i ciut świrujących, co to e-poszukują kobiet wedle kategorii...instrumentów muzycznych. Czytaj: poszukuje kobiety o kształcie gitary lub wiolonczeli, i nie – kontrabasu ( z e-życia wzięte!). Czyli jednym słowem, idealnie nie jest i nie będzie, również jeżeli chodzi o e-randkowanie. Wiec moja skromna rada: 1. nie ma co za długo siedzieć w e-mailach i zdjęciach, bo zaczynamy widzieć tylko wirtualne profile, a nie osoby kryjące się za nimi. 2. nie wykluczać możliwości poznania partnera/partnerki inna droga, być otwartym, czyli traktować portal randkowy jako jedna z możliwości, a nie celu samego w sobie. 

Moja historia z e-randkowaniem nie była długa. Dwa miesiące. Ale wydarzyło się dużo zabawnych i nowych dla mnie rzeczy. Było kilka randek, ciekawych wymian zdań i spostrzeżeń, dużo dobrej zabawy, wysyłanych bukietów, smsów i liścików. Jednym słowem, nowe doświadczenia, niczego nie żałuje. No i najważniejsza rzecz. Ta właśnie droga poznałam swojego obecnego partnera i w jakiś sposób zawsze będę ciepło myśleć o e-randkowaniu.  Wiec może wcale nie jest to cos dla desperatów;-) Tylko jak wszystko, również e-randkowanie, wymaga umiaru i refleksji. Wtedy może okazać się fajnym sposobem na poznanie fajnych osób;-)

Szczęśliwego Nowego Randkowania!

Margareta Cz.